Kadının biri Gandi‘ye küçük oğlunu getirmiş ve kendisine şunları söylemiş;
─ Ne olur Mahatma (Yüce Ruh demektir) oğlum durmadan şeker yiyor. Hasta olmasından korkuyorum, seni dinleyecektir. Lütfen ona şeker yememesini söyle.
Gandi yüzünü buruşturmuş. Bir süre düşünmüş sonra da;
─ Gelecek hafta getir onu bana, demiş.
Bir hafta sonra annesi çocuğunu getirince de çocuğa kısaca;
─ Şeker yememelisin, demiş.
Çocuğun annesi şaşkınlıkla sormuş;
─ Mahatma, bunu niye geçen hafta söylemedin?
Gandi gülerek cevap vermiş;
─ Önce bu uyarıyı kendime yapmalı idim. Ben de çok şeker yiyordum. Kendime aynı sözleri geçen hafta söyledim. Denedim ve şeker yemeyi bırakabildiğimi gördüm, demiş.
İnsan kendini ve bilhassa ağzından çıkanları bilmeli, kendi ile yüzleşmeli, kendi kendine söylediklerini bile tartmalı…
