Hayatımda ilk önce SEVmeyi öğrendim, çünkü sevmek ve sevilmenin en büyük ihtiyaç olduğunu anladım…
AFFETmenin aslında o kadar zor olmadığını, beni özgürleştirip, huzura kavuşturduğunu farkettim…
Dönüp geçmişime baktığımda hiç bir şeyden pişman olmamak gerektiğini çünkü yaşadığım her şeyin TECRÜBE olduğunu ve beni geliştirdiğini öğrendim…
UMUTlarımı ve kendime olan güvenimi yitirmediğim sürece asla yenilmiş sayılmayacağımı anladım…
Aslında bana DEĞER VERen insanların çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda olduğunu farkettim…
Ben mutlu olursam ,sevdikleriminde mutlu olacağını ve kimseyi mutlu etmek için saçımı süpürge etmemem gerektiğini anladım…
Hayallerimin peşinden giderken ISRARCI OLmam gerektiğini, bir şeyi çok istemenin ona sahip olmanın yarısı olduğunu gördüm…
Hayatın dönemeçleri olduğunu, yol çok dik geldiğinde durup ,dinlenip yola DEVAM etmek gerektiğini anladım…
SENİ SEVİYORUM kelimesinin verilebilecek en büyük hediye olduğunu buldum…
MUTLU OLMANIN aslında ANı yakalamakla ilgili olduğunu anladım…
Karşılıksız ve gönülden yapılan her iyiliğin bir gün mutlaka bana geri döneceğini, evrende herşeyin karşılık bulduğunu hissettim…
Davranışların bazen sözlerden daha çok şey ifade ettiğini gördüm…
İyi dostlara ve sizi seven bir AİLEye sahip olmanın en büyük zenginlik olduğunu ve gerçek DOSTların çok nadir bulunduğunu farkettim…
Ve sonunda;
MUTLULUĞUN bakış açısıyla alakalı olduğunu anladım…
Merih Keçe
