Samir ve Muhammedin hayatı gerçek bir dostluk, arkadaşlık hatta kardeşliğin hikayedir…
1889 yılında Şam’da çekilmiş gerçek bir fotoğraftır.
Suriye’de geçmişten bugüne inançlar arası dayanışma, işbirliği ve saygının iyi bir örneği…
Samir, Hristiyan bir cüce idi, onu sırtında taşıyan Muhammed ise Müslüman idi.
Samir, Şam sokaklarında dolaşabilmek için Muhammed’e bağlıydı.
Kör bir insan olan Muhammed de sokaklarda ilerlerken, çukurlara ve engellere karşı kendisini uyaracak Samir’e bağlıydı.
Biri görüyor, öteki yürüyordu!
Birbirlerini tamamlıyorlardı ve hayatın acımasızlığını böylece karşılıyorlardı!
Kör bir Müslüman ve sakat bir Hristiyan…
Aynı odayı paylaşıyorlar, aynı işyerinde çalışıyorlardı.
Samir, Şam’da eski şehirde kahvelerden birinde öyküler anlatıyordu…
Muhammed de kahvenin yanına park ettiği arabacığında humus satmaktaydı.
Sonra Samir vefat etti.
Bu Hristiyan’ın ölümü üzerine Muhammed bir hafta süreyle odasına kapanıp ağladı…
İki haftanın sonunda onu üzüntüsünden odasında tek başına ölmüş vaziyette buldular…
