Bir kuş soğuk bir kış gününde yiyecek bulabilmek için kanat çırpıp duruyormuş.
Hava o kadar soğukmuş ki minik kuş dayanamayıp karın üstüne düşüvermiş.
Çaresiz, soğuk karın üstünde ölümü beklemeye başlamış.
Bir süre sonra oradan geçen bir inek geçerken kuşun üzerine pislemiş.
Kuş öyle sinirlenmiş ki; kanatları donmuş olmasa, kalkıp ineğe saldıracakmış.
Ancak kuş birden fark etmiş ki; üzerini örten pisliğin sıcaklığı ile kanatlarındaki buzun çözülmesine vesile olmuş.
Ve kuş hayata geri dönmüş.
Kuş yaşama dönmenin sevinciyle neşe içinde şakımaya başlamış.
Yalnız öyle sesli ötüyormuş ki; sesi uzaklardan geçen, günlerce aç kalmış bir kedinin kulağına kadar gitmiş.
Kedi pisliği eşeleyerek kuşu çıkarmış.
Kuş pislikten kurtulduğuna çok sevinmiş.
Tam kediye teşekkür edecekmiş ki; kedi onu yemiş.
Bu hikayeden çıkaracağımız 3 ana fikir var;
1) Her üstüne sıçanı düşmanın sanma!
2) Seni boktan çıkaran herkesi dostun sanma!
3) B.kun içinde mutluysan sesini çıkarma.
