Sığınmacılara yardım eden derneklerden birinde görevli olan bir adam anlatıyor:
Ailelere elbise dağıtıyorduk.
Elbise yardımını derneğe ait kimlik kartı gösterenlere yapıyorduk.
Bu çocuk kendi resmini evinden getirmiş, eliyle kestiği karton parçasına yapıştırmıştı.
Elbiseleri almak için bu resmi gösterdi.
Görevli diyor ki: Onu farketmiştim.
Onunla ilgilenmek için ona doğru gittim.
Bana kartı gösterdi. Ona elbiseleri verdim
Elbiseleri aldı ve gülerek arkasını döndü
Beni kandırdığını düşünmüştü.
Görevli sözlerini şöyle tamamlıyor:
Bu gülüş, hayatımda şimdiye kadar gördüğüm en güzel gülüştü.
Gülüşü hala hatırımda, ebediyen de hatırımda kalacak…
