Kanser hücresinin ironik bir özelliği var. Kanser hücresi basit bir tanımla “kontrolsüz büyüyen” bir hücredir.
Bir hücre büyümede sorun yaşarsa ya intihar eder (Apoptosis) yada savunma sistemi (T-Hücreleri) tarafında tespit edilip yok edilir.
Bu iki mekanizma devre dışı kalırsa o hücre büyümeye devam eder.
Kanser hücresi en bencil hücredir, çevresindeki tüm hücrelerden beslenir.
Tüm kaynakları yavaş yavaş kendine aktarır, başta her şey yavaştır, kimse fark etmez.
Sonra büyüdükçe saldırganlaşır ve büyüdükçe daha çok hücreyi kendine bağlar.
Büyür de büyür, bu büyüme sırasında özgüveni artar, böbürlenir ve daha çok hücreyi kendine bağlamak için her tarafa damar atar, beslenme kanalları büyür ve güçlenir, gücüne güç katar.
Her şey yolundadır, iktidar olur. Bu aşamada artık “tümör”dür.
Kanser hücresi vücuttaki sağlığı bozduğu zaman artık vücut bir yerde pes eder ve ölmeye başlar.
Kanser hücresi son ana kadar kendini kusursuz görür, ancak “tüm hücreler ölünce o da ölür”.
Kanser hücresinin bencilliği hakikati görmesini engellemiştir.
Hakikati gördüğünde ise artık iş işten geçmiştir.
Anooshirvan Miandji
