Yapamam
Küçük çocukların olduğu bir sınıfa girip sorarlar:
─ Aranızda kim opera yazabilir? Kim lider, politikacı, astronot, doktor ya da devlet başkanı olabilir?
Bu soruyu duyunca ne olur? Bütün sınıf elini kaldırır, çünkü henüz neyi yapamayacaklarını bilmiyorlardır.
Bunu henüz öğrenmemişler. Onlar için her şey mümkündür.
Aynı soruları beş yıl sonra aynı sınıfa sorun, ne olur?
Eller inmeye başlar. Neden? Çünkü “yapamam” denen şeyle zehirlenmişlerdir.
Çocuklar artık neyin mümkün olmadığını bildiklerini düşünürler ve işte ölümcül olan budur…
Robert Rodriguez
Çocukluk Hayalleri
Çocukken dünya kocaman bir oyun bahçesiydi ve senindi.
Bilinmezdi, heyecanlıydı ve hayal kurabildiğin ölçüde sana aitti.
Geleceği bilmiyordun ama onu gönlünce şekillendirebileceğine inancın vardı.
Her şey ama her şey bir ihtimaldi.
Dünya’yı güzel kılan da işte o ihtimallerdi.
Her filmde yeni biri olabilirdin.
Her kitapta başka bir ömür sürebilirdin.
Zengin, ünlü, astronot, veteriner, mutlu, prenses, başbakan, gizli ajan, ressam, rock yıldızı, futbolcu.
Hiçbiri imkansız ya da uzak değildi.
Yaşlanmak ise ihtimallerin azalmasıydı.
Sahip olamayacağını bilerek bakmaktı etrafa, geçmiş olsun demekti.
Asla o kitaptaki adam ya da kadın olamazdın artık.
“Sınırlı mutluluklar dönemine hoşgeldiniz” yazan görünmez bir tabelanın altından geçerdiniz.
“Gerçekler dünyasına hoşgeldiniz!
Yetinmeyi öğrendiniz mi, öğrenmeniz gereken tek şeyi?”
Gençliğin bittiği yer hayatın bittiği yerdi aslında.
İkinci baharlar falan hep palavraydı, dünya senin sahibindi ve hapı yutmuştun…
Hande Altaylı – Maraz
