Bütün kuşlara “kuş”, bütün balıklara “balık”, bütün ağaçlara “ağaç” diyen insanlarız artık.
Daha da kötüsü, o adlarla birlikte renkleri ve tatları da yitiriyoruz.
Daha az sözcük, daha az çeşit ve daha az tat…
Bilinçsiz kentleşmenin sonucu bu olsa gerek.
Öyle ya kentlerde kuşlar, balıklar, ağaçlar gittikçe azalıyor.
Olanlarda hayatın dışında kalıyorlar.
Soframıza geldiklerinde görüyoruz onları.
Hangi meyve hangi ağaçta yetişir, hangi balık hangi denizden gelir, hangi kuş hangi mevsimlerde uçar, bunları bilmiyoruz.
Burada Sait Faik’in bir cümlesini söylemeden geçmek olmaz.
Usta yazar işini beğenmediği birinden söz ederken şöyle dermiş; “Öyle yazar mı olur, daha balık adlarını bile bilmiyor!”
