İstanbul’da oturan baba, New York’a göç etmiş oğlunu telefonla aradı ve;
─ Gününü mahvedeceğim için üzgünüm ama annenle ben boşanıyoruz. 45 yıllık eziyet yeter, dedi.
Oğlu isyan etti.
─ Baba nasıl böyle bir şey söyleyebilirsin, hem de tam bayram öncesinde.
─ Artık birbirimize tahammül edemiyoruz, dedi baba. Yetti bu hikâye. Bana yardımcı ol Şikago’daki kız kardeşini ara ona da haberi ver.
Şaşkın oğul hemen kız kardeşini aradı. Kız daha çok şaşırdı ve üzüldü.
Derhal telefona sarıldı ve babasını aradı.
─ Ağabeyim ve ben gelene kadar hiçbir şey yapmıyorsunuz, anladın mı baba. Hiçbir şey. Bizi bekleyin, mutlaka!
Baba telefonu kapadı ve karısına döndü.
─ Harika karıcığım.. İkisi de bayramı bizimle geçirecekler, hem de uçak biletlerini kendileri alarak geliyorlar!
