1940’lı yılların ortasında Adana Demirspor su topu takımı kurar.
Takımın başına da Muharrem Gülergin getirilir.
Ama problem şu ki Adana’da nizami havuz bir tanedir ve onda da pek sıra gelmez zengin çocuklarından.
Muharrem hiç gocunmaz, DSİ kanallarında çalıştırır Adana’nın gençlerini.
Kendi de zaten 20 yaşında var-yok.
Demirspor’lu gençler kanala su verildikçe çalışarak önce Çukurova şampiyonu olurlar.
Sonra İstanbul Moda Havuzunda Türkiye finallerine katılırlar.
İstanbul’da kalacak yer bulamayan Adanalı Gençler otobüste yatmakta maç günü havuza girip rakiplerini yenmektedirler.
Sonunda finale kadar gelirler. Üstelik antrenörlük ve kaptanlık yapan Muharrem’in parmağı da kırılmıştır.
Rakibi 7-6 yenerler ama her biri kendi arabası ile gelen yalı çocukları ilk defa doğru düzgün havuz gören, otobüste yatan Adanalılara yenilmeyi yediremez kendilerine.
Başlarlar itiraza:
“Efendim top beş gram normalden ağır.”
“Adanalıların kaptanın eli sargılı oynadı.”
Vs vs… Binbir tane itiraz.
Üstelik anne – babaları da kalantor..
Hakemler şaşkın halde beklerken Muharrem Gülergin bu kadar tantanaya dayanamaz, elindeki sargıyı çıkarır ve Demirspor tarihine geçen o cümleyi söyler;
“Tamam lan! Girin suya! Baştan Oynuyoruz.”
Maç tekrardan oynanır ve Demirspor bu kez 12-0 kazanır…
Demirspor ondan sonraki 16 sezon boyunca üst üste Türkiye Şampiyonluğunu kazanarak “Yenilmez Armada” ünvanı alır…
Yani demem o ki; Yenilgiyi kabullenmeyip , mızmızlananlar durduk yere başlarına “YENİLMEZ ARMADA” belasını alır…
Dr. Nihat Korkut Baysal
