Kintsugi: Kusurlu Hasarlı Güzellik

Kintsugi; Japonca “altın doğrama” demek olup, altın gümüş tozlarının reçine ile karıştırılıp kırık seramikleri onarma sanatı için kullanılan bir terimdir.

Kintsugi tekniği; 15.yyda Japon hükümdarı Askikaga Yoshimasa’nın (1449-1473), en sevdiği çay kâsesini Çin’e onarım amacıyla göndermesi ama gelen kâsenin onarımının kötü olması sonucunda geliştirilmiştir.

Böylece hasarlı seramiklerin çatlaklarını altın ile doldurarak onarma sanatı olarak kabul edilen Kintsugi tekniği gelişmiştir.

Kintsugi ile onarılan bir kabın kırılmadan önceki halinden daha değerli ve şaşalı kabul edilir.

17. yüzyılda çok popüler olduğu, hatta bazı kişilerin çay kâselerini altınla onartmak amacıyla kasten kırdıkları bile söylenmiştir.

Japonlar sağlam olmayan, hasarlı nesnelere oldukça ilgi göstermiş, bu konuda “wabisabi” şeklinde estetik bir felsefe geliştirmişlerdir.

Kırık bir çay kasesini onarma fikri, Batı’nın mükemmellik ve simetri değerlerinin aksine doğu felsefesi olan wabi-sabi’nin, hasarlı veya kusurlu güzelliği keşfettiği fikrin bir uzantısı

Japon felsefesinden ve özellikle de Zen Budist yaklaşımından seramiğe çekilen bir kavramı anlamaya çalışmak, kusurların ne kadar büyük bir erdem olduğunu kavramaktan geçmektedir.